กางเกงยีนส์สีดำของผู้กองร่วงลงสู่พื้นด้วยมือผม เช่นเดียวกับที่เสื้อคลุมผมหลุดออกจากร่างกายเพราะมือเขา
"อาาา" ผมเชิดหน้าเปิดทางให้ปากสากๆลากไล่ไปตามซอกคอ แทะเล็มลงไปจนถึงกระดูกไหปลาร้า
"อยากทำรอยชิบ" เสียงตำรวจหน้าโจรสบถเบาๆ ทั้งผมและเขาต่างรู้ดีว่าเพราะอะไรถึงไม่สามารถสร้างรอยไว้บนร่างกายของผมได้
"อื้มมม...ทำ...ต่ำๆสิ" ถ้าไม่ได้อยู่นอกร่มผ้า นายชนานนท์คงไม่เห็น
"ช่างยั่ว" เหมือนจะต่อว่า แต่สายตาพึงพอใจ จากนั้นริ้วรอยความเจ็บปวดเล็กๆก็พาดผ่านทั้งเนินอกและหัวไหล่
ไรเคราสากๆลากสำรวจไปทั่วเพิ่มอุณหภูมิความร้อนในร่างกาย
เท้าผมค่อยๆขยับถอยหลังพาคนที่วุ่นวายกับร่างกายผมไปใต้ฝักบัว เปิดน้ำราดตัวเราแม้จะรู้ดีว่ามันไม่ช่วยลดความเร่าร้อนลงได้สักนิดก็ตาม
ผู้กองจูบต่ำลงไปเรื่อยๆ ลากจากกลางอกลงไปที่หน้าท้อง เม้มริมฝีปากตัวเองเพื่อทำร่องรอยสีช้ำไว้
ท้องแบนราบเกร็งมวน ลมหายใจเริ่มติดขัด สองมือวางบนไหล่กว้างของคนที่ย่อตัวลงไปคุกเข่ากับพื้น
"อื้ออออออ" แขนแข็งแรงรัดแน่นที่รอบเอวดึงให้ผมเอนสะโพกเข้าหาริมฝีปากนั้น ฝ่ามือร้อนผ่าวลูบวนที่หัวเข่าไล่ขึ้นมาที่ต้นขา ปลายนิ้วเฉียดขาอ่อนด้านใน ทุกสิ่งทุกอย่างมันจวนเจียนจะคลั่ง
"ผะ ผู้กอง" ผมครางเรียกชื่อเขาเบาๆ ย้ายมือไปขยุ้มที่เส้นผมยาวระบ่า เชิดหน้าขึ้น เข้งขาไร้เรี่ยวแรงจนต้องพิงหลังกับผนังห้องน้ำไว้
เสียงเฉอะแฉะเมื่อมือร้อนรูดรั้งตัวตนให้สร้างความเขินอายเพียงเล็กน้อยก่อนจะจางหายทันทีที่ความต้องการร่างกายมีมากกว่า
"อ๊ะ....ฮึ่มมมมม....สะ เสียว"
"..........." อีกฝ่ายไม่ได้พูดอะไร มือยังคงทำงานอย่างดีเยี่ยม ริมฝีปากก็ไล่จูบทั้งหน้าท้อง สะโพก ฟันคมขบกัดหยอกเย้าที่เชิงกราน
"อา...ให้ตาย...ผู้กอง...ระ เร็ว....อื้อออ...เร็วอีก"
พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ
"อ่า...ซี๊ดดดด...อาาาา" ผมขยับสะโพกตามแรงชักจูงของฝ่ามือ สักพัก ความปราถนาก็พวยพุ่งออกมาเต็มพื้น
"อาบน้ำได้แล้ว" ผู้กองลุกขึ้นยืนอีกครั้ง จับผมที่กำลังมึนๆเบลอๆอาบน้ำล้างคราบไคลจนหมด แล้วก็อาบให้กับตัวเอง พาออกจากห้องน้ำโดยที่มีผ้าพันเอวกันคนละผืน "ฉันไม่มีเสื้อผ้า ยืมหน่อยสิ"
ก็เหมือนกับทุกครั้งที่เขามาค้างที่ห้อง มักจะยืมเสื้อผ้าผมใส่ แต่ก่อนที่คนตัวสูงจะได้ดึงเสื้อผ้าออกจากตู้ ผมก็ขยับไปกอดเขาจากด้านหลัง ท่อนบนที่เปลือยเปล่าสัมผัสกับผิวร้อนๆของอีกฝ่าย
"นี่ คุณ"
"หืม" เขาหยุดมือ หันกลับมา ยกคิ้วเท่ๆ ผมยังคงเปียกชื้น เห็นแล้วใจเต้นชะมัด ฝ่ามือแตะลงมาที่ข้างเอวแล้วดันตัวผมให้ออกห่างเล็กน้อย "อย่าใกล้มาก เดี๋ยวฉันทนไม่ไหว"
"คุณ...."
"ว่าไง?"
"......ทำกันเถอะ"
"วะ ว่าไงนะ"
"ไม่รอ...กรุงเทพฯแล้ว...ทำกันเถอะ" ผมก้มหน้าเขินอายหลบสายตาคนที่มองลงมา ไม่กล้าแม้แต่จะเดาว่าเขาจะมองมาแบบไหน
มันดูหน้าด้านไปหรือเปล่า
แต่ผม "อยากให้กอด"
"คริส" เสียงทุ้มกดต่ำ ผมเงยหน้าขึ้นกลั้นใจพูดสิ่งที่คิดออกไปก่อนที่ตัวเองจะเปลี่ยนใจ
"กอดผม..นะ" คำสุดท้ายถูกสายตาเร่าร้อนที่จ้องมาเหมือนอยากจะแผดเผาผมให้สิ้นซากกลบไปจนมิด
สิงโตช้อนตัวผมขึ้นก้าวเร็วๆไปโยนลงบนเตียงที่อยู่ห่างไปไม่มาก จากนั้นตัวเองก็กระโจนลงมา ฟัดผมแทบจะขาดใจตาย
เขาเร่าร้อน
เขาดุดัน
และเขาทำให้ผมคลั่งในความเป็นตัวเขาอย่างมาก
"อื้อออ...อ่า....ผู้...ผู้กอง" ผมดิ้นเร่าๆอยู่ภายใต้ร่างกายสูง ทุกส่วนถูกปากสากสำรวจตรวจตราจนนทั่วก่อนจะครอบลงมาที่ยอดอกสีอ่อน ดูดดึงจนแทบหลุดคาปาก
"จ๊วบ จ๊วบ จุ๊บ จ๊วบ"
"ฮ้าห์....ผู้กอง....เบา...อื้มมมม" ผมยกแผ่นหลังลอยจากเตียงตามอารมณ์ซ่าน มือจิกดึงทึ้งผมคนด้านบนไว้แน่น กดให้หัวเขาต่ำลงมาแนบสนิทกับยอดอกสวนทางกับคำห้ามปรามแบบที่คนได้ยินหัวเราะหึหึในลำคอ
"หึ...อืม...จุ๊บ...จ๊วบ" ปลายลิ้นร้อนฉ่าลากเลียที่จุกยอดคัดแข็งซ้ำๆจนมันบวมแป่ง ปลายนิ้วเรียวขยับเข้าออกที่ช่องทางด้านล่างเพื่อเตรียมความพร้อมด้วยกลัวว่าผมจะเจ็บตัว
ผมยกขาข้างหนึ่งขึ้นพาดไหล่กว้างเมื่ออีกฝ่ายลากปลายลิ้นไล่ลงไปจนถึงต้นขาอ่อนด้านใน ขบกัดทีผมก็ดิ้นบิดสะโพกไปมาแรงๆหลายที
"อ๊าา...ผู้กอง...อืออ...เร็ว...เข้า.มา"
"ใจเย็นๆตัวจุ้น เดี๋ยวเจ็บตัว"
โอ้ยยย ตอนนี้ช่างแม่งเจ็บตัวแล้วครับ มีแต่ความอยาก
"ฮรึกกก" ผมกลั้นใจพลิกตัวเองขึ้นด้านบน เป็นฝ่ายอยู่เหนือเขา ตอนแรกผู้กองทำหน้าตกใจเล็กน้อย แต่สักพักเมื่อเห็นว่าผมเริ่มรูดรั้งตัวตนเขาด้วยฝ่ามือตัวเองพร้อมกับปรนเปรอรสจูบหอมหวานให้ไปด้วย สายตาดุดันก็เปลี่ยนเป็นประกายเจ้าเล่ห์
เมื่อจูบกันจนพอใจ ท่อนล่างร้อนๆก็พร้อมใช้งาน ผมแยกตัวขึ้นนั่งทับผู้กองน้อย มองเห็นน้ำลายจากปากเราติดออกมาเป็นสายและขาดออก
"จะทำอะไร" คนถามเสียงพร่าทั้งที่รู้ดีอยู่แล้ว มือบีบเค้นสะโพกผมจนขึ้นสีแดงเป็นปื้น
"คิดว่าอะไรล่ะ" ช้านัก จัดเองก็ได้วะ ผมบดคลึงก้นตัวเองกับผู้กองน้อยยั่วยวนเรียกเสียงคำรามจากคนด้านล่างสักพัก หัวเราะน้อยๆเมื่อเห็นสายตาคาดโทษอย่างไม่จริงจังนัก
เพี๊ยะ
เขาตบลงมาที่ก้นแรงๆทีหนึ่ง
"เจ็บนะ ผู้กอง" แล้วก็จัดการขย่มเบาๆลงไปทับผู้กองน้อยอีกสองสามครั้งเป็นการแก้แค้น
"อย่ายั่ว"
"ใจเย็นๆสิ" ตอนนี้ผมเป็นฝ่ายได้พูดบ้างแล้ว ความแข็งด้านล่างบ่งบอกได้ดีว่าอีกฝ่ายเริ่มทนไม่ได้
ผมเองก็เช่นกัน
สะโพกมนยกขึ้น และกดลงอีกครั้ง ค่อยๆกลืนกินท่อนร่อนเข้าไปภายในกาย
"อ๊ะ...อ่าห์" ผมครางแผ่วเบาเมื่อความคับแน่นบีบบังคับให้ตัวตนของเขาเสียดสีกับผนังนุ่มๆ มันเจ็บเล็กน้อยแต่พอทนได้
พี่คริสคนจริงครับ กลัวจะเจ็บมากกว่านี้แล้วเปลี่ยนใจ
"ปั่ก...อื้ออออออออออออออออออออออ" เลยกระแทกลงไปทีเดียวสุดเลย
"เฮ้ย เจ็บไหม" ผู้กองเหมือนจะตกใจไม่น้อย หลังจากเขาคำรามลั่นแล้วก็ขยับตัวลุกขึ้นมานั่งพิงหัวเตียง ลูบบั้นท้ายผมเบาๆเพื่อปลอบใจ(?)
"มะ ไม่ ไหวอยู่" ผมยิ้มบางๆทั้งที่เหงื่อผุดพรายเต็มใบหน้าและร่างกาย เมื่อหายจุกก็ค่อยๆโยกสะโพกตัวเองช้าๆ
"อืมมม" ผู้กองเปลี่ยนจากสายตาห่วงใยเป็นความใคร่เหมือนเดิม สองมือช่วยประคองสะโพกให้ขยับได้ง่ายขึ้น "ดี...ตัวจุ้น...ฮึ่มมม"
"ผู้...อ่าห์...ผู้กอง...ผม...ฮื้ออออ" เสียว เสียวมาก เมื่อภายในร่างกายถูกกับประสาทที่ไวต่อความรู้สึก ความเจ็บก็หายไปจนหมด
เสียงก้นผมกระทบกับต้นขาผู้กองเป็นจังหวะราคะ ฟังน่าอายแต่ในตอนนี้กลับไม่มีใครหลงเหลือความรู้สึกเหล่านั้นแล้ว
"อืม...ดี...แรงๆ....คริส"
"ผู้กอง...ผู้กอง....ฮ้า...พี่สิง...เสียว...อื้มม...อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ...อ๊าา" ผมครางเป็นจังหวะเดียวกับที่ตัวเองขย่มตัวลงไป มือจิกไว้ที่ไหล่สีเข้ม ก่อนจะร้องเสียงหลงเพราะมนุษย์หน้าโจรได้ยินคำว่าพี่สิงแล้วแกล้งกระแทกสะโพกสวนขึ้นมา
เพี๊ยะ
"ยะ อย่าแกล้ง" ผมตีเขากลับบ้างที่ไหล่ แล้วเริ่มต้นเข้าสู่ช่วงไคล์แม็กซ์อย่างจริงจัง
"ฮรึก...อึ๊ก....ฮื้ออออ...พี่สิง...พี่สิง...ฮ้า...ผู้ ผู้กอง" สิ้นเสียง ทุกอย่างก็ขาวโพลน
"อ่าห์...เด็กดี" เสียงทุ้มต่ำกัดฟันแน่น ผมปลดปล่อยไปแล้วเป็นครั้งที่สอง แต่เหมือนว่าเขาจะยัง เมื่อเห็นว่าผมหมดแรงจะขยับต่อ เขาก็พลิกตัวผมให้เป็นฝ่ายนอนหงาย
ร่างกายไม่ได้หลุดแยกออกจากกัน
เมื่อแผ่นหลังแตะกับเตียงนุ่ม
สะโพกสอบก็กระแทกเข้ามารุนแรงไม่ยั้ง
"อ๊ะ...แรง...แรงไป...ผู้กอง" หัวโยกแทบจะหลุดจากคอ "ฮื้ออออ...มะ...มัน...มันลึก" สองคำกลับใช้เวลายาวนานกว่าจะพูดออกมาได้
ตำรวจหน้าโจรไม่คิดเห็นใจสักนิด ปากครางพอใจไม่ยอมหยุด พอๆกับความแรงที่มากขึ้น
"ซีดดด.... อืมมม...ตัวจุ้น....แน่นชะมัด...เมีย"
สะโพกเขายังคงขยับไม่หยุด เช่นเดียวกับมือที่ฟอนเฟ้นไปทุกส่วนในร่างกาย ผิวเนื้อปลิ้นแทรกมาตามง่ามนิ้วมือ สีขาวขึ้นรอยมือใหญ่จนเห็นได้ชัดไปทุกจุด
ผมถูกจับพลิกตัวคว่ำบ้างหงายบ้างอยู่ชั่วโมงกว่า กว่าตำรวจที่น่าจะอดอยากเรื่องอย่างว่ามานานจะพอใจและปล่อยน้ำแรกออกมาสักที
(กลับไปเม้นให้ที่เด็กดีด้วยน้าาา https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1819753&chapter=12)
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น