“อื้มมม” ร่างกายสั่นสะท้านกับริมฝีปากที่ลากไปทั่วแผ่นหลังเปลือยเปล่า ลมหายใจหอบหื่นรดรินลงบนผิว
“สิ สิง อ๊ะ” ฝ่ามือร้อนผ่าวสอดเข้ามาที่หน้าท้อง ลูบไล้ลงไปจนถึงส่วนที่กำลังเต้นตุบตับ
“อย่ากลั้นเสียง ร้องออกมากูอยากได้ยินเสียงมึง” คนที่ทาบซ้อนอยู่ด้านหลังเอ่ยปากบอกเสียงแหบพร่า
“ตะแต่ พ่อ”
“ไม่เป็นไร ดึกขนาดนี้คงนอนไปแล้ว”
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาา” สิงโตเร่งเร้าเค้นเสียงผมให้เผลอครางออกมาดังลั่นด้วยการกระทำ มืออุ่นร้อนรูดรั้งจนผมแทบจะคลั่งตาย
“ดี แบบนั้น”
“สิง อื้อ สิง มะไม่ไหว ใส่...ใส่เข้ามา” เมื่อความต้องการพุ่งขึ้นสูงผมก็เรียกร้องมากกว่านั้น อยากได้มากกว่ามือที่ทำให้ แต่คนขี้แกล้งกลับหยุดทุกอย่าง ดันตัวเองไปนั่งคุกเข่าที่ปลายเท้าแทน ผมมองตามตาปรอยด้วยความไม่เข้าใจปนเสียดาย
“อย่าทำหน้าแบบนั้น ใจเย็นๆครับเมีย” มันล้อเสร็จก็ค่อยๆถอดเสื้อผ้าตัวเองออกทุกชิ้น เผยบอดี้สุดฮอตที่ทำเอาน้ำลายไหล หัวใจเต้นโครมครามไปซะทุกครั้ง
“ไอ้บ้า…” ระหว่างรอให้อีกฝ่ายลอกคราบตัวเอง ก็นึกอะไรออกได้พอดี “ว่าแต่มึงรักกูตอนไหน ทำไมกูไม่รู้”
“มึงโง่ไง กูออกจะชัดเจนขนาดนี้ หวงมึงขนาดนี้” ด่าไปก็คลานกลับขึ้นมาคร่อมบนตัวผมที่กลับมานอนหงายรอมันอยู่อีกครั้ง
“อย่าว่ากูดิ”
“ไอฝนเอย ไอ้โชเอย ถ้ากูไม่รัก จะกำจัดคนพวกนั้นทิ้งเหรอ หัดคิดซะบ้าง บางทีมึงก็ซื้อบื้อจนกูคิดจะปล้ำแม่งให้จบๆหลายรอบละ”
“อื้มมม...สิง..แต่..” ร่างกายถูกปลุกเร้าอารมณ์อีกรอบ ขาสองข้างถูกจับแยกออกจากกันตามมาด้วยปลายนิ้วเรียวที่สอดแทรกเข้ามาภายใน “ยังพูดไม่จบ”
“อะไรอีก กูทนไม่ไหวแล้วเมีย อยากจะตายห่า”
“มึงยังไม่ตอบ...อ๊ะ..ว่ารักกูตอนไหน”
“ต้องรู้เดี๋ยวนี้” สิงโตยกคิ้วถาม เมื่อผมพยักหน้าก็ถอนหายใจหนักๆหนึ่งที “ก็ไม่รู้ว่าตอนไหนชัดเจน รู้อีกทีก็รักมึงแล้ว น่าจะประมาณมอสองมอสามล่ะมั้ง”
นั่นมันนานกว่าผมอีกนี่
“ไม่จริง...อ๊ะ...อ๊ะ” สะโพกลอยขึ้นเหนือเตียงรับกับนิ้วแกร่งที่กระแทกเข้าออกอย่างถูกจุด “มึง..อ๊ะ..ยังบอกคนนั้นว่าเราเป็นเพื่อน”
“คนไหน...อ่า..มึงรัดกูแน่นมากเลยคริส...หึ..ใจเย็นนะ” จะให้เย็นยังไงในเมื่อมันหาจุดที่ผมอ่อนไหวที่สุดเจอแล้วซ้ำย้ำๆอยู่แบบนี้
นอกจากไม่ใจเย็น ผมยังขยับเอวรับกับมืออย่างรุนแรงด้วยความต้องการอีกต่างหาก
“มึงบอกเธอ...เป็นเพื่อน..อ๊ะ..ก็จะเป็นเพื่อน...ตลอดไป...อ๊าาา”
“นั่นมึง...ฟังอยู่เหรอ” หัวคิ้วขมวดเข้าหากันเล็กน้อย มือที่หยุดลงทำให้ผมเริ่มหงุดหงิด
“เออ”
“...” สิงโตเงียบไปไม่กี่วินาทีก็พูดต่อ “ยัยนั่นมีอิทธิพลกับคนในโรงเรียนพอดู แล้วดูท่าจะชอบกูมาก ถ้าขืนบอกว่าชอบมึง ตัวมึงเองอาจจะถูกแกล้งก็ได้ กูไม่สามารถคุ้มครองมึงไปได้ตลอด พูดไปแบบนั้นอาจจะดีกว่า”
“....”
“กูไม่เห็นความจำเป็นที่ดต้องบอกความรู้สึกตัวเองให้คนอื่นฟัง อีกอย่างไม่คิดว่ามึงจะฟังอยู่ด้วย แบบนี้เหรอถึงไม่ยอมบอกรักกูสักที”
“อือ…”
“ที่ทำทุกอย่างก็เพื่อปกป้องมึง”
“...สักที”
“หืม? อะไรนะ” คนที่เหม่อไปกับห้วงอดีตของตัวเองก้มหน้าลงมาสบตากับผมที่เริ่มขุ่นมัวและตกคอกมันกลับไป
“กูบอกว่า ใส่เข้ามาสักทีกูไม่ไหว”
“ใจเย็นดิเมีย” ไอ้คนไม่ทำตามคำสั่งกลับยิ้มแกล้งค้างมือเอาไว้แบบนั้น
น่าโมโห น่าโมโหจริงๆ
ไม่ทำใช่ไหม
ได้เลย
ผมผลักสิงโตออกจังหวะที่มันเผลอจนมันตกใจ พออีกฝ่ายหงายไปด้านหลังก็เป็นฝ่ายย้ายตัวเองไปนั่งคร่อมบนตักกว้าง ค่อยๆกดตัวเองลงไปบนตัวตนของมัน
“อ๊ะ..อ่า” เสียว
“เฮ้ย เดี๋ยวมึงเจ็บ...ซี๊ดดดด” ออกปากเตือนไม่ทันจบประโยค สิงโตก็ต้องเปลี่ยนเป็นซี๊ดปากเมื่อผมโอบรัดลูกชายมันซะคับแน่น สองมือย้ายมาประคองสะโพกช่วยผ่อนแรงให้ผมมากขึ้น
“มึงไม่ทำ...กูทำ..อ๊ะ...เอง”
“อืมมมม คริส” มือหนาช่วยกดตัวผมลงไปอีก ซ้ำยังดันตัวเองสวนขึ้นมา
ร่างกายของเราก็เชื่อมต่อกันอย่างสมบูรณ์ไร้ช่องว่าง
“ฮ้าา / ซี๊ดดดดด” สองเสียงร้องขึ้นด้วยอารมณ์เดียวกัน
“แรงๆเลยครับเมีย...ขย่ม..มาเลย”
ตับๆๆๆๆ
เสียงก้นกระทบกับต้นขาอีกฝ่าย ผสมปนเปกับเสียงครางของพวกเรา สิงโตลูบแผ่นหลังแล้วย้ายมาขยำก้น ขณะที่ผมโอบรอบต้นคอหนาและจิกข่วนลงบ้างเป็นบางครั้งเพื่อลดอาการเสียวซ่าน
“อ่า...แรงอีกที่รัก...มึงแม่ง...ตอดดีชะมัด”
“อ่า...อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊ะ..สิง...อื้อ...สิง” ผมควบอยู่บนตัวมันเหมือนกำลังขี่ม้า เจ้าม้าด้านล่างก็ยิ่งชอบใจมาก บังคับสะโพกผมด้วยสองมือให้ขย่มลงไปบนตัวแรงขึ้นเรื่อยๆ
“แรง...อ๊ะ..อ๊ะ...แรงไป...สิง”
“เรียกผัวจ๋า..กูอยาก..ซี๊ด..ได้ยิน”
“งื้อออ...เสียว..แรงไป...ผัวจ๋า” อายนะไม่ใช่ไม่อาย แต่ตอนนี้อารมณ์ที่ซัดยิ่งกว่าพายุกลบความอายไปจนหมด
มันอยากให้ทำอะไรผมก็ทำ อยากให้เรียกอะไรก็จะเรียก
“อูยยยย...ทูนหัว...ผัวแทบจะขาดใจ” ไม่เคยเลยที่จะได้เห็นมุมหื่นๆแบบนี้จากมัน แม้ว่าเราจะเคยมีอะไรกันมาหลายครั้งแล้วก็ตาม
“ป่ะ ไปที่ระเบียงดีกว่า” สิงโตยกร่างผมที่ยังติดกันอยู่แบบนั้นพาไปที่ระเบียงห้อง ประตูระเบียงแง้มอยู่เล็กน้อยเพราะว่ามันน่าจะปีนขึ้นห้องผมจากทางนี้
ด้วยความตกใจก็กอดคอมันเอาไว้แน่น
“อ๊ะ...ตก...อื้อออ” แต่เพราะแรงโน้มถ่วงของโลก ร่างกายผมหนักขึ้นจนความใหญ่โตนั้นแทรกเข้ามาได้ลึกกว่าเดิม
“ไม่ตกครับ ไม่ต้องกลัว” ปลอบกันจนถึงระเบียงห้อง ลมเย็นที่พัดเข้าร่างทำให้ได้สติขึ้นมานิดหน่อย จากที่กำลังขยับ(ขย่ม)ตัวอยู่บนร่างคนที่ยืนอย่างมั่นคงเพื่อยั่วมันเล่น “ฮื้มมมม ยั่วเก่งจะทูนหัว เดี๋ยวกูจัดให้ยับเลย”
“สิง..สิง...กลับเข้าไปด้านใน..อ๊ะ..อ๊า...พ่อ...เดี๋ยวคนเห็น”
ห้องนอนผมไม่ได้สูงอะไรมากมาย บ้านก็เป็นแค่บ้านไม้สองชั้น ถ้าเกิดมีคนงานผ่านมาเห็นเข้าแล้วไปฟ้องพ่อ หรือพ่อได้ยินเสียงจากระเบียง
จบแน่ๆ
“ไม่มีหรอก เราปิดไฟแล้ว ใครจะเห็น”
“แต่…”
“กูต้องมั่นใจสิว่าจะไม่มีใครเห็นแมวยั่วสวาทของกู...กูหวงของกูนะ”
“อื้ออออออ” ผมถูกวางลงกับราวระเบียง เอนหลังออกไปทางด้านนอก กลัวว่าจะตกก็ยิ่งขมิบจนสิงโตมันคำรามลั่น
“ยะ..อย่ารัดแน่น...อ่าห์...มึงจะทำให้กูขาดใจนะคริส”
“กลัว”
“เดี๋ยวมึงก็เลิกกลัว” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดที่มุมปาก เมื่อสิงโตตั้งหลักได้ มันประคองผมเอาไว้มั่น จากนั้นก็รัวสะโพกเข้าออกชุดใหญ่อย่างรุนแรงและรวดเร็ว
แทบจะหายใจหายคอไม่ทัน
ผมครางลั่นแบบไม่เหลือความคิดใดๆในสมอง
รู้แค่ว่าทุกอย่างเป็นไปตามที่มันบอกไว้
ผมเลิกกลัวแล้ว...เสียวอย่างเดียวเลย
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น